σήσαμον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	σήσαμον	τὰ	σήσαμᾰ
γενική	τοῦ	σησάμου	τῶν	σησάμων
δοτική	τῷ	σησάμῳ	τοῖς	σησάμοις
αιτιατική	τὸ	σήσαμον	τὰ	σήσαμᾰ
κλητική ὦ!		σήσαμον		σήσαμᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σησάμω
γεν-δοτ	τοῖν		σησάμοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σήσαμον < δάνειο σημιτικής προέλευσης. Συγγενή: μυκηναϊκή 𐀭𐀭𐀔 (sa-sa-ma), (Χρειάζεται κι άλλα συγγενή)

Ουσιαστικό

σήσαμον, -ου ουδέτερο

• σουσάμι, σπόρος ή καρπός της σουσαμιάς

Συγγενικές λέξεις

• σησάμη
• σησάμιον

(Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• σήσαμον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σήσαμον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.