σάγος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	σάγος	οἱ	σάγοι
γενική	τοῦ	σάγου	τῶν	σάγων
δοτική	τῷ	σάγῳ	τοῖς	σάγοις
αιτιατική	τὸν	σάγον	τοὺς	σάγους
κλητική ὦ!		σάγε		σάγοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σάγω
γεν-δοτ	τοῖν		σάγοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σάγος (ελληνιστική κοινή) < θέμα σαγ- < ή ευθέως από κελτική λέξη ή από κοινή ρίζα με το λατινικό sagum που ανευρίσκεται επίσης στο σάγμα (καλυμμα ασπίδας και μεταγενέστερα σαμάρι) < σαγή (δισάκκι, αποσκευές, σκεύη, οπλισμός) < σάττω (φορτώνω, οπλίζω, συμπιέζω, χορταίνω, γεμίζω)

Ουσιαστικό

σάγος, -ου αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• τραχύ ύφασμα, χονδρός μανδύας που φορούσαν οι Γαλάτες

Πηγές

• σάγος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σάγος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.