πυρόμαντις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	πῠρομαντῐ- πῠρομαντε-
ονομαστική	ὁ/ἡ	πυρόμαντῐς	οἱ/αἱ	πυρομάντεις
γενική	τοῦ/τῆς	πυρομάντεως	τῶν	πυρομάντεων
δοτική	τῷ/τῇ	πυρομάντει	τοῖς/ταῖς	πυρομάντεσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν/τὴν	πυρόμαντῐν	τοὺς/τὰς	πυρομάντεις
κλητική ὦ!		πυρόμαντῐ		πυρομάντεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πυρομάντει
γεν-δοτ	τοῖν		πυρομαντέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πυρόμαντις < αρχαία ελληνική πυρό- + μάντις

Ουσιαστικό

πυρόμαντις, -εως αρσενικό ή θηλυκό

1. (ελληνιστική κοινή) πυρομάντης
2. (ελληνιστική κοινή) πυρομάντισσα

Συγγενικά

• πυρομαντεία, πυρομαντία

→ και δείτε τις λέξεις πῦρ και μάντις

Πηγές

• πυρόμαντις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.