πτερύγιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	πτερύγιον	τὰ	πτερύγιᾰ
γενική	τοῦ	πτερυγίου	τῶν	πτερυγίων
δοτική	τῷ	πτερυγίῳ	τοῖς	πτερυγίοις
αιτιατική	τὸ	πτερύγιον	τὰ	πτερύγιᾰ
κλητική ὦ!		πτερύγιον		πτερύγιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πτερυγίω
γεν-δοτ	τοῖν		πτερυγίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πτερύγιον < πτέρυξ, πτερυγ- + υποκοριστικό επίθημα -ιον

Ουσιαστικό

πτερύγιον ουδέτερο

1. πτερύγιο
2. (ελληνιστική σημασία) πτέρυγα κτιρίου, έπαλξη, πυργίσκος, άκρο

Πηγές

• πτερύγιον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πτερύγιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.