προπαίδευσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	προπαίδευσῐς	αἱ	προπαιδεύσεις
γενική	τῆς	προπαιδεύσεως	τῶν	προπαιδεύσεων
δοτική	τῇ	προπαιδεύσει	ταῖς	προπαιδεύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	προπαίδευσῐν	τὰς	προπαιδεύσεις
κλητική ὦ!		προπαίδευσῐ		προπαιδεύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		προπαιδεύσει
γεν-δοτ	τοῖν		προπαιδευσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προπαίδευσις (ελληνιστική κοινή)< αρχαία ελληνική προπαιδεύ(ω) + -σις, Μορφολογικά, προ- + παίδευσις

Ουσιαστικό

προπαίδευσις θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η προπαίδευση

  ≈ συνώνυμα: προπαίδευμα

Συγγενικά

• προπαιδεία

→ και δείτε τη λέξη προπαιδεύω

Πηγές

• προπαίδευσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.