περίγελως

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

περίγελως < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή περίγελως

Ουσιαστικό

περίγελως αρσενικό μόνο σε ονομαστική και αιτιατική ενικού (ελλειπτικό ουσιαστικό)

• (αρχαιοπρεπές) άλλη μορφή του περίγελος

Πηγές

• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	περιγελωτ-
ονομαστική	ὁ	περίγελως	οἱ	περιγέλωτες
γενική	τοῦ	περιγέλωτος	τῶν	περιγελώτων
δοτική	τῷ	περιγέλωτῐ	τοῖς	περιγέλωσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	περιγέλωτᾰ	τοὺς	περιγέλωτᾰς
κλητική ὦ!		περίγελως		περιγέλωτες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		περιγέλωτε
γεν-δοτ	τοῖν		περιγελώτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρως' όπως «ἔρως» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

περίγελως (ελληνιστική κοινή) > περιγελάω. Μορφολογικά αναλύεται σε αρχαία ελληνική περί- + γέλως

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: περίγελος

Ουσιαστικό

περίγελως, -ωτος αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) που είναι αιτία γέλωτος

  στον Ψευδο-Ιακώβ, 9.2 → χρειάζεται παράθεμα

Πηγές

• σελ.536, Τόμος 3ος] - Liddell, Henry George. Scott, Robert, Αν. Κωνσταντινίδης (εκδ.) Μέγα λεξικόν της ελληνικής γλώσσης. Μετάφραση: Ξενοφών Π. Μόσχος. Επιμέλεια: Μιχαήλ Κωνσταντινίδης. Τυπογραφικά Καταστήματα Ανέστη Κωνσταντινίδη (1901-1906). Ανατύπωση: Ι. Σιδέρης, χ.χ. Τόμοι 4. - online στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Τμήμα Μαθηματικών