πεντακοσιομέδιμνος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	πεντακοσιομέδιμνος	οι	πεντακοσιομέδιμνοι
γενική	του	πεντακοσιομέδιμνου & πεντακοσιομεδίμνου	των	πεντακοσιομέδιμνων & πεντακοσιομεδίμνων
αιτιατική	τον	πεντακοσιομέδιμνο	τους	πεντακοσιομέδιμνους & πεντακοσιομεδίμνους
κλητική		πεντακοσιομέδιμνε		πεντακοσιομέδιμνοι
Οι δεύτεροι τύποι, παλιότεροι, λόγιοι.
Κατηγορία όπως «καρδινάλιος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πεντακοσιομέδιμνος < αρχαία ελληνική πεντακοσιομέδιμνος

Ουσιαστικό

πεντακοσιομέδιμνος αρσενικό (συνήθως στον πληθυντικό: πεντακοσιομέδιμνοι)

• (ιστορία) Αθηναίος πολίτης ιδιοκτήτης γης που αποφέρει τουλάχιστον πεντακόσιους μεδίμνους ετησίως, μέλος της ανώτερης τάξης (πεντακοσιομέδιμνοι, τριακοσιομέδιμνοι / ιππείς, διακοσιομέδιμνοι / ζευγίτες, θήτες), όπως ορίστηκε με την σολώνια μεταρρύθμιση τον 6ο αιώνα π.Χ.

Μεταφράσεις

    πεντακοσιομέδιμνος