πατήσας

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	πατήσᾱς	ἡ	πατήσᾱσᾰ	τὸ	πατῆσᾰν
γενική	τοῦ	πατήσᾰντος	τῆς	πατησᾱ́σης	τοῦ	πατήσᾰντος
δοτική	τῷ	πατήσᾰντῐ	τῇ	πατησᾱ́σῃ	τῷ	πατήσᾰντῐ
αιτιατική	τὸν	πατήσᾰντᾰ	τὴν	πατήσᾱσᾰν	τὸ	πατῆσᾰν
κλητική ὦ!		πατήσᾱς		πατήσᾱσᾰ		πατῆσᾰν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	πατήσᾰντες	αἱ	πατήσᾱσαι	τὰ	πατήσᾰντᾰ
γενική	τῶν	πατησᾰ́ντων	τῶν	πατησᾱσῶν	τῶν	πατησᾰ́ντων
δοτική	τοῖς	πατήσᾱσῐ(ν)	ταῖς	πατησᾱ́σαις	τοῖς	πατήσᾱσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	πατήσᾰντᾰς	τὰς	πατησᾱ́σᾱς	τὰ	πατήσᾰντᾰ
κλητική ὦ!		πατήσᾰντες		πατήσᾱσαι		πατήσᾰντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	πατήσᾰντε	τὼ	πατησᾱ́σᾱ	τὼ	πατήσᾰντε
γεν-δοτ	τοῖν	πατήσᾰ́ντοιν	τοῖν	πατησᾱ́σαιν	τοῖν	πατησᾰ́ντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'λύσας' όπως «νικήσας» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

πᾰτήσᾱς, -ᾱσᾰ, -ᾰν

• μετοχή ενεργητικού αορίστου (ἐπάτησα) του ρήματος πατέω

  ⮡  θανάτῳ θάνατον πατήσας

  αυτός που με τον θάνατό του τον θάνατο κατενίκησε (ο Χριστός)