παρθενεία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	παρθενείᾱ	αἱ	παρθενεῖαι
γενική	τῆς	παρθενείᾱς	τῶν	παρθενειῶν
δοτική	τῇ	παρθενείᾳ	ταῖς	παρθενείαις
αιτιατική	τὴν	παρθενείᾱν	τὰς	παρθενείᾱς
κλητική ὦ!		παρθενείᾱ		παρθενεῖαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παρθενείᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		παρθενείαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'χώρα' όπως «χώρα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παρθενεία < παρθέν(ος) + -εία

Ουσιαστικό

παρθενεία, -ας θηλυκό

• παρθενία, αγνότητα

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἡρακλεῖδαι, στίχ. 592 (591-592)

  τάδ᾽ ἀντὶ παίδων ἐστί μοι κειμήλια | καὶ παρθενείας, εἴ τι δὴ κατὰ χθονός.

  Αυτόν τον θησαυρό αντίς παιδιά θενά ᾽χω | και παρθενιάν, αν είναι τίποτες στον Άδη·

  Μετάφραση (1913): Κώστας Βάρναλης, Αθήνα: Φέξης @greek‑language.gr

Άλλες μορφές

• παρθενία (πιο συχνός τύπος)
• ιωνικός & επικός τύπος : παρθενίη

Πηγές

• παρθενεία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• παρθενεία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.