παρενόχλησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	παρενόχλησῐς	αἱ	παρενοχλήσεις
γενική	τῆς	παρενοχλήσεως	τῶν	παρενοχλήσεων
δοτική	τῇ	παρενοχλήσει	ταῖς	παρενοχλήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	παρενόχλησῐν	τὰς	παρενοχλήσεις
κλητική ὦ!		παρενόχλησῐ		παρενοχλήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παρενοχλήσει
γεν-δοτ	τοῖν		παρενοχλησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παρενόχλησις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική παρενοχλέω / παρενοχλῶ, παρενοχλη- + -σις (-ησις). Μορφολογικά αναλύεται σε παρ- + αρχαία ελληνική ἐνόχλησις < ἐν- + ὄχλησις.

Ουσιαστικό

παρενόχλησις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) παρενόχληση

Συγγενικά

• παρενοχλέω
• παρενόχλημα

→ και δείτε τις λέξεις παρά, ἐν, ὀχλέω και ὄχλος

Πηγές

• παρενόχλησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.