πανήγυρη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	πανήγυρη	οι	πανηγύρεις
γενική	της	πανήγυρης*	των	πανηγύρεων
αιτιατική	την	πανήγυρη	τις	πανηγύρεις
κλητική		πανήγυρη		πανηγύρεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, πανηγύρεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πανήγυρη < αρχαία ελληνική πανήγυρις

Προφορά

ΔΦΑ : /paˈni.ʝi.ɾi/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πα‐νή‐γυ‐ρη

Ουσιαστικό

πανήγυρη θηλυκό

1. ο λαμπρός εορτασμός ενός αγίου σε ναό αφιερωμένο σε αυτόν

   ※  Πανήγυρη ξημέρωνε πέρα στα βιλαέτια / και τα χωριά μαζώχθηκαν, άνδρες, γυναίκες πάνε, / πήγε και ο τραγουδιστής κι εκράταε το λαγούτο, / κι αρχίνησε το έρημο τραγούδι να λαλάει· (Γεώργιος Τερτσέτης, Η δικαία εκδίκησις)

2. (γενικότερα) πανηγύρι

Συγγενικά

• εμποροπανηγύρη
• ζωοπανήγυρη

Μεταφράσεις

    πανήγυρη

γαλλικά : fête (fr), foire (fr), kermesse (fr)