ξεκουμπισμός

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ξεκουμπισμός	οι	ξεκουμπισμοί
γενική	του	ξεκουμπισμού	των	ξεκουμπισμών
αιτιατική	τον	ξεκουμπισμό	τους	ξεκουμπισμούς
κλητική		ξεκουμπισμέ		ξεκουμπισμοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ξεκουμπισμός < ξεκουμπίζω

Ουσιαστικό

ξεκουμπισμός και ἀθότυρον

1. το φευγιό με κακό τρόπο, το διώξιμο
2. ο αφανισμός, ο χαμός, ο θάνατος, να πηγαίνει κάποιος στον αγύριστο

Συγγενικά

• ξεκουμπίζω
• ξεκουμπίδια