νικήσας

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	νῑκησᾰντ-
ονομαστική	ὁ	νικήσᾱς	ἡ	νικήσᾱσᾰ	τὸ	νικῆσᾰν
γενική	τοῦ	νικήσᾰντος	τῆς	νικησᾱ́σης	τοῦ	νικήσᾰντος
δοτική	τῷ	νικήσᾰντῐ	τῇ	νικησᾱ́σῃ	τῷ	νικήσᾰντῐ
αιτιατική	τὸν	νικήσᾰντᾰ	τὴν	νικήσᾱσᾰν	τὸ	νικῆσᾰν
κλητική ὦ!		νικήσᾱς		νικήσᾱσᾰ		νικῆσᾰν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	νικήσᾰντες	αἱ	νικήσᾱσαι	τὰ	νικήσᾰντᾰ
γενική	τῶν	νικησᾰ́ντων	τῶν	νικησᾱσῶν	τῶν	νικησᾰ́ντων
δοτική	τοῖς	νικήσᾱσῐ(ν)	ταῖς	νικησᾱ́σαις	τοῖς	νικήσᾱσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	νικήσᾰντᾰς	τὰς	νικησᾱ́σᾱς	τὰ	νικήσᾰντᾰ
κλητική ὦ!		νικήσᾰντες		νικήσᾱσαι		νικήσᾰντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	νικήσᾰντε	τὼ	νικησᾱ́σᾱ	τὼ	νικήσᾰντε
γεν-δοτ	τοῖν	νικήσᾰ́ντοιν	τοῖν	νικησᾱ́σαιν	τοῖν	νικησᾰ́ντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'λύσας' όπως «νικήσας» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

νῑκήσ-ας, -ασα, -αν

• μετοχή ενεργητικού αορίστου (ἐνίκησα) του ρήματος νικάω, νικῶ