νεότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	νεοτητ-
ονομαστική	ὁ	νεότης	οἱ	νεότητες
γενική	τοῦ	νεότητος	τῶν	νεοτήτων
δοτική	τῷ	νεότητῐ	τοῖς	νεότησῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	νεότητᾰ	τοὺς	νεότητᾰς
κλητική ὦ!		νεότης		νεότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		νεότητε
γεν-δοτ	τοῖν		νεοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

νεότης, ήδη ομηρικό < νέο(ς) + -της

Ουσιαστικό

νεότης, -ητος θηλυκό

1. η νεότητα, η νεανικότητα

   ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Πλάτων, Πολιτεία, 1, 329d

   ἀλλὰ καὶ τούτων πέρι καὶ τῶν γε πρὸς τοὺς οἰκείους μία τις αἰτία ἐστίν, οὐ τὸ γῆρας, ὦ Σώκρατες, ἀλλ᾽ ὁ τρόπος τῶν ἀνθρώπων. ἂν μὲν γὰρ κόσμιοι καὶ εὔκολοι ὦσιν, καὶ τὸ γῆρας μετρίως ἐστὶν ἐπίπονον· εἰ δὲ μή, καὶ γῆρας, ὦ Σώκρατες, καὶ νεότης χαλεπὴ τῷ τοιούτῳ συμβαίνει.

   Αλλά για όλα αυτά και για τους εξευτελισμούς ακόμη, που παραπονιούνται οι γέροντες, αφορμή, Σωκράτη, δεν είναι τα γερατειά, αλλά ο χαρακτήρας των ανθρώπων· αν έχουν χαρακτήρα μετρημένο και εύκολο, δεν τους είναι και τα γερατειά πάρα πολύ ανυπόφορα· ειδεμή, για τους άλλους, και τα γερατειά και τα νιάτα είναι στον ίδιο το βαθμό δυσκολοβάσταχτα.

   Μετάφραση (στη δημοτική, χ.χ.): Ιωάννης Γρυπάρης. Θεσσαλονίκη: ΚΕΓ, 2015 (στην καθαρεύουσα, 1911, Εκδ.Φέξη) @greek‑language.gr

   ※  4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοτέλης, Ἠθικὰ Νικομάχεια, 4, 4 1121b

2. το νεανικό θάρρος (ή και θρασύτητα ως κακόσημο)
3. (περιληπτικό) η νεολαία

Άλλες μορφές

• δωρικός τύπος : νεότας

Δείτε επίσης

• λατινικά: juventus

Πηγές

• νεότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• νεότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.