μεταλλίτις

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	μεταλλίτις	οι	μεταλλίτιδες
γενική	της	μεταλλίτιδος (μεταλλίτιδας)	των	μεταλλιτίδων (μεταλλίτιδων)
αιτιατική	τη	μεταλλίτιδα	τις	μεταλλίτιδες
κλητική		μεταλλίτι (μεταλλίτις)		μεταλλίτιδες
Κλίση από τα αρχαία ελληνικά. Οι τύποι γενικής '-ιδας, -'ιδων, στη δημοτική.
Κατηγορία όπως «συνεργάτις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μεταλλίτις < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή μεταλλῖτις (θηλυκό). Εννοείται θηλυκό ουσιαστικό, όπως γη.

Ουσιαστικό

μεταλλίτις, -ιδος θηλυκό (αρσενικό μεταλλίτης)

• (λόγιο, παρωχημένο) που περιέχει μέταλλα

  ⮡  μεταλλίτις γη, μεταλλίτιδες άμμοι

Πηγές

• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)