μαθών

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	μαθών	ἡ	μαθοῦσᾰ	τὸ	μαθόν
γενική	τοῦ	μαθόντος	τῆς	μαθούσης	τοῦ	μαθόντος
δοτική	τῷ	μαθόντῐ	τῇ	μαθούσῃ	τῷ	μαθόντῐ
αιτιατική	τὸν	μαθόντᾰ	τὴν	μαθούσᾰν	τὸ	μαθόν
κλητική ὦ!		μαθών		μαθοῦσᾰ		μαθόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	μαθόντες	αἱ	μαθοῦσαι	τὰ	μαθόντᾰ
γενική	τῶν	μαθόντων	τῶν	μαθουσῶν	τῶν	μαθόντων
δοτική	τοῖς	μαθοῦσῐ(ν)	ταῖς	μαθούσαις	τοῖς	μαθοῦσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	μαθόντᾰς	τὰς	μαθούσᾱς	τὰ	μαθόντᾰ
κλητική ὦ!		μαθόντες		μαθοῦσαι		μαθόντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	μαθόντε	τὼ	μαθούσᾱ	τὼ	μαθόντε
γεν-δοτ	τοῖν	μαθόντοιν	τοῖν	μαθούσαιν	τοῖν	μαθόντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'φυγών' όπως «φυγών» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

μαθών, μαθοῦσα, μαθόν

• μετοχή ενεργητικού αορίστου (ἔμαθον) του ρήματος μανθάνω