μάλαξις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	μάλαξῐς	αἱ	μαλάξεις
γενική	τῆς	μαλάξεως	τῶν	μαλάξεων
δοτική	τῇ	μαλάξει	ταῖς	μαλάξεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	μάλαξῐν	τὰς	μαλάξεις
κλητική ὦ!		μάλαξῐ		μαλάξεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μαλάξει
γεν-δοτ	τοῖν		μαλαξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μάλαξις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική μαλάσσω (< *μαλακ-jω) + -σις > -ξις

Ουσιαστικό

μάλαξις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) το μαλάκωμα

Δείτε επίσης

• μαλάκυνσις (η μάλαξη)

Πηγές

• μάλαξις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.