λαμπυρίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	λαμπῠρῐδ-
ονομαστική	ἡ	λαμπυρίς	αἱ	λαμπυρίδες
γενική	τῆς	λαμπυρίδος	τῶν	λαμπυρίδων
δοτική	τῇ	λαμπυρίδῐ	ταῖς	λαμπυρίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	λαμπυρίδᾰ	τὰς	λαμπυρίδᾰς
κλητική ὦ!		λαμπυρίς*		λαμπυρίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λαμπυρίδε
γεν-δοτ	τοῖν		λαμπυρίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λαμπυρίς < *λαμπυλ(λ)ίς με ανομοίωση [l] [l] > [l] [r] < λάμπ(ω) + υποκοριστικό επίθημα -υλλίς ή -υλίς

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ μεσαιωνικά ελληνικά: λαμπυρίδα ⇒ νέα ελληνικά: λαμπυρίδα

Ουσιαστικό

λαμπυρίς θηλυκό

• (έντομο) η λαμπυρίδα, η πυγολαμπίδα

Συγγενικά

• λαμπυρίζω

→ και δείτε τη λέξη λάμπω

Πηγές

• λαμπυρίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.