λέπυρον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	λέπυρον	τὰ	λέπυρᾰ
γενική	τοῦ	λεπύρου	τῶν	λεπύρων
δοτική	τῷ	λεπύρῳ	τοῖς	λεπύροις
αιτιατική	τὸ	λέπυρον	τὰ	λέπυρᾰ
κλητική ὦ!		λέπυρον		λέπυρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λεπύρω
γεν-δοτ	τοῖν		λεπύροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λέπυρον < αρχαία ελληνική λέπ(ος) (< λέπω αποφλοιώνω) + -υρον

λέπυρον > νέα ελληνικά λέπυρο

Ουσιαστικό

λέπῡρον ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

• (βοτανική) φλούδα, κέλυφος, τσόφλι

Παράγωγα

• ἐκλεπυρόω, ἐκλεπυρῶ
• λεπυρίζομαι
• λεπύριον (υποκοριστικό)
• λεπυροόω, λεπυριῶ
• λεπυριώδης
• λεπυρός
• λεπυρώδης
• λεπύχανον (φλούδα κρεμμυδιού)

Συγγενικά

• λέπιον
• λεπίδιον
• λεπιόομαι, λεπιοῦμαι
• λεπιδωτός
• λεπίς (φλούδα, κέλυφος)
• λέπος (φλούδι, λέπι)
• λεπτός
• λοπάω
• λοπίζω (ξεφλουδίζω)
• λόπιμος
• λοπός (φλοιός)
• λώπη (μανδύας, ιμάτιο)
• και → δείτε τη λέξη λέπω

Δείτε επίσης

• και τα νεοελληνικά λέπι, λεπτός

Πηγές

• λέπυρον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• λέπυρον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.