κυβίστησις

Νέα ελληνικά (el)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κυβίστησῐς	αἱ	κυβιστήσεις
γενική	τῆς	κυβιστήσεως	τῶν	κυβιστήσεων
δοτική	τῇ	κυβιστήσει	ταῖς	κυβιστήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κυβίστησῐν	τὰς	κυβιστήσεις
κλητική ὦ!		κυβίστησῐ		κυβιστήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κυβιστήσει
γεν-δοτ	τοῖν		κυβιστησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κυβίστησις < κυβιστάω / κυβιστῶ, κυβιστη- + -σις < κύμβη (στη σημασία: κεφαλή) (και κύβη στο ⌘Μέγα Ετυμολογικόν)

Ουσιαστικό

κυβίστησις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• (γυμναστική) τούμπα κυβίστηση

  ≈ συνώνυμα: κυβίστημα

Πηγές

• κυβίστησις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κυβίστησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

ετυμολογία:

• «κύμβη²» - Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek. [Ετυμολογικό λεξικό της ελληνικής γλώσσας] (στα αγγλικά) με την αρωγή του Lucien van Beek. Leiden: Brill. Τόμοι 1‑2.
• «κυβίστηση» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.