κυανόχρους

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

κυανόχρους < → δείτε τη λέξη κυανόχροος με -χρους

Επίθετο

κυανόχρους, -ους, -ουν

• (ελληνιστική κοινή) συνηρημένη μορφή του κυανόχροος

Κλίση

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	κυανόχροος   > κυανόχρους	τὸ	κυανόχροον   > κυανόχρουν
γενική	τοῦ/τῆς	κυανοχρόου   > κυανόχρου	τοῦ	κυανοχρόου   > κυανόχρου
δοτική	τῷ/τῇ	κυανοχρόῳ    > κυανόχρῳ	τῷ	κυανοχρόῳ    > κυανόχρῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	κυανόχροον   > κυανόχρουν	τὸ	κυανόχροον   > κυανόχρουν
κλητική ὦ!		κυανόχροε     > κυανόχρους		κυανόχροον   > κυανόχρουν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	κυανόχροοι   > κυανόχροι	τὰ	κυανόχροᾰ   > κυανόχροᾰ
γενική	τῶν	κυανοχρόων > κυανόχρων	τῶν	κυανοχρόων > κυανόχρων
δοτική	τοῖς/ταῖς	κυανοχρόοις > κυανόχροις	τοῖς	κυανοχρόοις > κυανόχροις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	κυανοχρόους > κυανόχρους	τὰ	κυανόχροᾰ   > κυανόχροᾰ
κλητική ὦ!		κυανόχροοι   > κυανόχροι		κυανόχροᾰ   > κυανόχροᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	κυανοχρόω   > κυανόχρω	τὼ	κυανοχρόω   > κυανόχρω
γεν-δοτ	τοῖν	κυανοχρόοιν > κυανόχροιν	τοῖν	κυανοχρόοιν > κυανόχροιν
Οι σπάνιες κλητικές πτώσεις, ίδιες με τις ονομαστικές."
2η κλίση, ομάδα 'εὔνοος εὔνους', Κατηγορία 'εὔνους' όπως «εὔνους» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Πηγές

• κυανόχρους - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.