κοσμοκαλόγερος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	κοσμοκαλόγερος	οι	κοσμοκαλόγεροι
γενική	του	κοσμοκαλόγερου	των	κοσμοκαλόγερων
αιτιατική	τον	κοσμοκαλόγερο	τους	κοσμοκαλόγερους
κλητική		κοσμοκαλόγερε		κοσμοκαλόγεροι
Κατηγορία όπως «αντίλαλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κοσμοκαλόγερος < κοσμο- + καλόγερος

Ουσιαστικό

κοσμοκαλόγερος αρσενικό

1. μοναχός που ζει στον κόσμο κι όχι σε μοναστήρι
2. άνθρωπος που ζει μέσα στην κοινωνία αλλά έχει απαρνηθεί τις εγκόσμιες απολαύσεις

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις κόσμος και καλόγερος

Μεταφράσεις

    κοσμοκαλόγερος