κενοτάφιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	κενοτάφιον	τὰ	κενοτάφιᾰ
γενική	τοῦ	κενοταφίου	τῶν	κενοταφίων
δοτική	τῷ	κενοταφίῳ	τοῖς	κενοταφίοις
αιτιατική	τὸ	κενοτάφιον	τὰ	κενοτάφιᾰ
κλητική ὦ!		κενοτάφιον		κενοτάφιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κενοταφίω
γεν-δοτ	τοῖν		κενοταφίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κενοτάφιον < κενο- + τάφ(ος) + -ιον

Ουσιαστικό

κενοτάφιον, -ου αρσενικό

• κενοτάφιο, κενός τάφος

Συγγενικά

• κενοταφέω

→ και δείτε τις λέξεις κενός και τάφος

Πηγές

• κενοτάφιον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κενοτάφιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.