καρούτα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	καρούτα	οι	καρούτες
γενική	της	καρούτας	των	καρουτών
αιτιατική	την	καρούτα	τις	καρούτες
κλητική		καρούτα		καρούτες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καρούτα < αλβανική karrute < σλαβικής προέλευσης koryto

Προφορά

ΔΦΑ : /kaˈɾu.ta/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐ρού‐τα

Ουσιαστικό

καρούτα θηλυκό

1. σκάφη από ξύλο για το πότισμα ζώων
2. τετράγωνο πατητήρι από ξύλο

Συγγενικά

• Καρούτες, Καρούτια (τοπωνύμια)

Μεταφράσεις

    καρούτα

Πηγές

• Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.
• καρούτα - Αναστασιάδη - Συμεωνίδη, Άννα (2003). Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής. Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη.  (συντομογραφίες)