κακομοιρία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κακομοιρίᾱ	αἱ	κακομοιρίαι
γενική	τῆς	κακομοιρίᾱς	τῶν	κακομοιριῶν
δοτική	τῇ	κακομοιρίᾳ	ταῖς	κακομοιρίαις
αιτιατική	τὴν	κακομοιρίᾱν	τὰς	κακομοιρίᾱς
κλητική ὦ!		κακομοιρίᾱ		κακομοιρίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κακομοιρίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		κακομοιρίαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κακομοιρία < κακόμοιρος + -ία < αρχαία ελληνική κακός + μοῖρα

Ουσιαστικό

κακομοιρία θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η κακή μοίρα

Πηγές

• Μοντανάρι (Montanari), Φράνκο (Franco) (2013). Σύγχρονο λεξικό της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Παπαδήμας. 
• κακομοιρία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.