κάγκανος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	κάγκανος	τὸ	κάγκανον
γενική	τοῦ/τῆς	καγκάνου	τοῦ	καγκάνου
δοτική	τῷ/τῇ	καγκάνῳ	τῷ	καγκάνῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	κάγκανον	τὸ	κάγκανον
κλητική ὦ!		κάγκανε		κάγκανον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	κάγκανοι	τὰ	κάγκανᾰ
γενική	τῶν	καγκάνων	τῶν	καγκάνων
δοτική	τοῖς/ταῖς	καγκάνοις	τοῖς	καγκάνοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	καγκάνους	τὰ	κάγκανᾰ
κλητική ὦ!		κάγκανοι		κάγκανᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	καγκάνω	τὼ	καγκάνω
γεν-δοτ	τοῖν	καγκάνοιν	τοῖν	καγκάνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

κάγκανος < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

κάγκανος, -ος, -ον

• (για ξύλο) κατάξηρος, κατάλληλο για καύση, αρκετά ξερό

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 18 (σ. Ὀδυσσέως καὶ Ἴρου πυγμή.), στίχ. 308 (308-311)

  περὶ δὲ ξύλα κάγκανα θῆκαν, | αὖα πάλαι, περίκηλα, νέον κεκεασμένα χαλκῷ, | καὶ δαΐδας μετέμισγον· ἀμοιβηδὶς δ᾽ ἀνέφαινον | δμῳαὶ Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος·

  Πάνω τους έβαλαν ξύλα ξερά, | από καιρό πια τραβηγμένα, σχισμένα μόλις με το χάλκινο πελέκι, | κι ανάμεσα στα ξύλα μπήκαν δαδιά, που κάθε λίγο τα συνδαύλιζαν, | η μια μετά την άλλη, του καρτερόψυχου Οδυσσέα οι δούλες.

  Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

Συγγενικά

• καγγαίνω
• καγκαίνω
• καγκαλέος
• καγκανέος
• κάγκω
• πολυκαγκής

Πηγές

• κάγκανος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κάγκανος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.