θλῖψις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	θλῖψῐς	αἱ	θλίψεις
γενική	τῆς	θλίψεως	τῶν	θλίψεων
δοτική	τῇ	θλίψει	ταῖς	θλίψεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	θλῖψῐν	τὰς	θλίψεις
κλητική ὦ!		θλῖψῐ		θλίψεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		θλίψει
γεν-δοτ	τοῖν		θλιψέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'πόλις' όπως «πόλις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θλῖψις < αρχαία ελληνική θλίβω, θλιβ- + -σις > -ψις

Ουσιαστικό

θλῖψις θηλυκό

1. πίεση
2. (μεταφορικά) θλίψη

Δείτε επίσης

1. (καθαρεύουσα) θλῖψις: η πίεση

   ※  Βαρ. θλῖψις ηὐξημένη (760), ἀλλαχοῦ μεγίστη, κατὰ τὰ Δ τῆς Εὐρώπης (768), ἐλαχίστη ἐν Ἀρχάγγελῳ (747).

   ΕΦΗΜΕΡΙΣ 1 Ιουλίου 1888, Έτος ΙΕ. Αρ. 183

2. (καθαρεύουσα) θλῖψις: η θλίψη

Πηγές

• θλῖψις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.