εἰλούμενος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Μετοχή

εἰλούμενος, -η, -ον

• συνηρημένη μετοχή μεσοπαθητικού ενεστώτα - ρήμα εἰλέω, τύπος του εἴλω

  ※  4ος αιώνας πκε ⌘ Ψευδο-Ἀριστοτέλης, Περὶ κόσμου, 4 @scaife.perseus

  Τῶν γε μὴν βιαίων πνευμάτων καταιγὶς μέν ἐστι πνεῦμα ἄνωθεν τύπτον ἐξαίφνης, θύελλα δὲ πνεῦμα βίαιον καὶ ἄφνω προσαλλόμενον, λαῖλαψ δὲ καὶ στρόβιλος πνεῦμα εἰλούμενον κάτωθεν ἄνω, ἀναφύσημα δὲ γῆς πνεῦμα ἄνω φερόμενον κατὰ τὴν ἐκ βυθοῦ τινος ἢ ῥήγματος ἀνάδοσιν· ὅταν δὲ εἰλούμενον πολὺ φέρηται, πρηστὴρ χθόνιός ἐστιν.

Κλίση

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	εἰλούμενος	ἡ	εἰλουμένη	τὸ	εἰλούμενον
γενική	τοῦ	εἰλουμένου	τῆς	εἰλουμένης	τοῦ	εἰλουμένου
δοτική	τῷ	εἰλουμένῳ	τῇ	εἰλουμένῃ	τῷ	εἰλουμένῳ
αιτιατική	τὸν	εἰλούμενον	τὴν	εἰλουμένην	τὸ	εἰλούμενον
κλητική ὦ!		εἰλούμενε		εἰλουμένη		εἰλούμενον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	εἰλούμενοι	αἱ	εἰλούμεναι	τὰ	εἰλούμενᾰ
γενική	τῶν	εἰλουμένων	τῶν	εἰλουμένων	τῶν	εἰλουμένων
δοτική	τοῖς	εἰλουμένοις	ταῖς	εἰλουμέναις	τοῖς	εἰλουμένοις
αιτιατική	τοὺς	εἰλουμένους	τὰς	εἰλουμένᾱς	τὰ	εἰλούμενᾰ
κλητική ὦ!		εἰλούμενοι		εἰλούμεναι		εἰλούμενᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	εἰλουμένω	τὼ	εἰλουμένᾱ	τὼ	εἰλουμένω
γεν-δοτ	τοῖν	εἰλουμένοιν	τοῖν	εἰλουμέναιν	τοῖν	εἰλουμένοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λυόμενος' όπως «λυόμενος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές