επίκρουση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	επίκρουση	οι	επικρούσεις
γενική	της	επίκρουσης*	των	επικρούσεων
αιτιατική	την	επίκρουση	τις	επικρούσεις
κλητική		επίκρουση		επικρούσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, επικρούσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

επίκρουση < ελληνιστική κοινή ἐπίκρουσις

Ουσιαστικό

επίκρουση θηλυκό

1. (ιατρική) η εξέταση ασθενούς με κρούση / χτύπημα των δακτύλων του ιατρού ή με χτύπημα ειδικού σφυριού
2. η πυροδότηση εκρηκτικών με κρούση / χτύπημα σε καψούλι

Συγγενικά

• επικρουστήρας
• επικρούω

Μεταφράσεις

    επίκρουση

αγγλικά : percussion (en) ρωσικά : перкуссия (ru) -->