δρῖλος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	δρῖλος	οἱ	δρῖλοι
γενική	τοῦ	δρίλου	τῶν	δρίλων
δοτική	τῷ	δρίλῳ	τοῖς	δρίλοις
αιτιατική	τὸν	δρῖλον	τοὺς	δρίλους
κλητική ὦ!		δρῖλε		δρῖλοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δρίλω
γεν-δοτ	τοῖν		δρίλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δρῖλος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

δρῖλος, -ου αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

1. (ερπετό) είδος σκουληκιού
2. άνδρας που έχει κάνει περιτομή

   ≈ συνώνυμα: λατινικά verpus

Άλλες μορφές

• δρεῖλος

Πηγές

• δρῖλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.