διατυμπάνιση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διατυμπάνιση	οι	διατυμπανίσεις
γενική	της	διατυμπάνισης*	των	διατυμπανίσεων
αιτιατική	τη	διατυμπάνιση	τις	διατυμπανίσεις
κλητική		διατυμπάνιση		διατυμπανίσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, διατυμπανίσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διατυμπάνιση < διατυμπανίζω + -ση

Ουσιαστικό

διατυμπάνιση θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του διατυμπανίζω, η διάδοση μιας είδησης με πομπώδη τρόπο

Άλλες μορφές

• διατυμπανισμός

Μεταφράσεις

    διατυμπάνιση