διασάλευσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διασάλευσῐς	αἱ	διασαλεύσεις
γενική	τῆς	διασαλεύσεως	τῶν	διασαλεύσεων
δοτική	τῇ	διασαλεύσει	ταῖς	διασαλεύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διασάλευσῐν	τὰς	διασαλεύσεις
κλητική ὦ!		διασάλευσῐ		διασαλεύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διασαλεύσει
γεν-δοτ	τοῖν		διασαλευσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διασάλευσις< διασαλεύ(ω) + -σις → δείτε το αρχαίο σαλεύω και σάλος

Ουσιαστικό

διασάλευσις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) απότομη, βίαιη κίνηση

Πηγές

• διασάλευσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.