διάχωρον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	διάχωρον	τὰ	διάχωρᾰ
γενική	τοῦ	διαχώρου	τῶν	διαχώρων
δοτική	τῷ	διαχώρῳ	τοῖς	διαχώροις
αιτιατική	τὸ	διάχωρον	τὰ	διάχωρᾰ
κλητική ὦ!		διάχωρον		διάχωρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διαχώρω
γεν-δοτ	τοῖν		διαχώροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάχωρον < δια- + χῶρος

Ουσιαστικό

διάχωρον ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

1. τμήμα γης ή εδάφους
2. ενδιάμεσος χώρος

Πηγές

• διάχωρον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.