δελφάκιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	δελφάκιον	τὰ	δελφάκιᾰ
γενική	τοῦ	δελφακίου	τῶν	δελφακίων
δοτική	τῷ	δελφακίῳ	τοῖς	δελφακίοις
αιτιατική	τὸ	δελφάκιον	τὰ	δελφάκιᾰ
κλητική ὦ!		δελφάκιον		δελφάκιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δελφακίω
γεν-δοτ	τοῖν		δελφακίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δελφάκιον < (δέλφαξ) δελφακ- + υποκοριστικό επίθημα -ιον

Ουσιαστικό

δελφάκιον, -ου ουδέτερο

• (υποκοριστικό, θηλαστικό ζώο) υποκοριστικό του δέλφαξ

  ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Λυσιστράτη, στίχ. 1061 (1061-1062)

  κἄστιν ἔτνος τι· καὶ δελφάκιον ἦν τί μοι, καὶ | τοῦτο τέθυχ᾽, ὥστε γεύσεσθ᾽ ἁπαλὰ καὶ καλά.

  Έχω φάβα, του γαλάτου γουρουνόπουλο σφαγμένο, | να χορτάστε τρυφερούλι, τραγανό ψητό της σούβλας.

  Μετάφραση (1965): Κώστας Βάρναλης, Αθήνα: Κέδρος @greek‑language.gr

  ※  2ος κε αιώνας, ⌘ o.claud.1.148, στ. 4, (1-8), @papyri.info

  Ἀντωνίνῳ (ἑκατοντάρχῃ)
  Κλήμης κουράτω̣ρ
  χ(αίρειν).
  ἠγόρασα δελφά̣[κια τρία],
  δύο ἀνὰ δύο στα̣τ̣[ῆρας],
  τὸ δʼ ἓν (δραχμῶν) ι. πέμψις(*) οὖ̣ν̣
  ἐ̣πʼ αὐτά, ἐὰν αὐτῶν χρῄζη̣[ς](*),
  καὶ τὸν χαλκόν.

Άλλες μορφές

• δελφάκιν

Πηγές

• δελφάκιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.