δακρυσίστακτος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	δακρυσίστακτος	τὸ	δακρυσίστακτον
γενική	τοῦ/τῆς	δακρυσιστάκτου	τοῦ	δακρυσιστάκτου
δοτική	τῷ/τῇ	δακρυσιστάκτῳ	τῷ	δακρυσιστάκτῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	δακρυσίστακτον	τὸ	δακρυσίστακτον
κλητική ὦ!		δακρυσίστακτε		δακρυσίστακτον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	δακρυσίστακτοι	τὰ	δακρυσίστακτᾰ
γενική	τῶν	δακρυσιστάκτων	τῶν	δακρυσιστάκτων
δοτική	τοῖς/ταῖς	δακρυσιστάκτοις	τοῖς	δακρυσιστάκτοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	δακρυσιστάκτους	τὰ	δακρυσίστακτᾰ
κλητική ὦ!		δακρυσίστακτοι		δακρυσίστακτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	δακρυσιστάκτω	τὼ	δακρυσιστάκτω
γεν-δοτ	τοῖν	δακρυσιστάκτοιν	τοῖν	δακρυσιστάκτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

δακρυσίστακτος < δάκρυ + στάζω

Επίθετο

δακρυσίστακτος, -ος, -ον

• (σπάνιο) που στάζει πολλά δάκρυα

  ※  6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Προμηθεὺς δεσμώτης, στίχ. 399 (397-401)

  στένω σε τᾶς οὐ-|λομένας τύχας, Προμηθεῦ· | δακρυσίστακτον [δ᾽] ἀπ᾽ ὄσσων | ῥαδινῶν λειβομένα ῥέος παρειὰν | νοτίοις ἔτεγξα παγαῖς·

  Προμηθέα, την ασύντυχη | μοίρ᾽ αυτή σου θρηνώ | κι απ᾽ τα μάτια μου αβάστηγο βρύση τρέχει | και την όψη μου βρέχει δάκρυ θερμό.

  Μετάφραση (1930): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Αθήνα:Εστία @greek‑language.gr

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις δάκρυ και στάζω

Πηγές

• δακρυσίστακτος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δακρυσίστακτος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.