δίζηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	δίζηση	οι	διζήσεις
γενική	της	δίζησης*	των	διζήσεων
αιτιατική	τη	δίζηση	τις	διζήσεις
κλητική		δίζηση		διζήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, διζήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δίζηση < ελληνιστική κοινή δίζησις (έρευνα, διερεύνηση) < αρχαία ελληνική δίζημαι < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *deyh₂ / *dyeh₂

Ουσιαστικό

δίζηση θηλυκό

• (νομικός όρος) το νομικό δικαίωμα του εγγυητή ενός χρέους να ζητήσει να ξεκινήσει η αποπληρωμή ή εξόφληση του χρέους από τον οφειλέτη ή να εφαρμοστούν άλλα μέτρα (κατάσχεση) στον αρχικό οφειλέτη, πριν εγερθούν απαιτήσεις και αξιώσεις προς τον εγγυητή

Μεταφράσεις

    δίζηση