δένδρον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	δένδρον	τὰ	δένδρᾰ
γενική	τοῦ	δένδρου	τῶν	δένδρων
δοτική	τῷ	δένδρῳ	τοῖς	δένδροις
αιτιατική	τὸ	δένδρον	τὰ	δένδρᾰ
κλητική ὦ!		δένδρον		δένδρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δένδρω
γεν-δοτ	τοῖν		δένδροιν
2η κλίση, Κατηγορία όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δένδρον < κατά πάσα πιθανότητα από τη λέξη δρῦς

Ουσιαστικό

το δένδρον και το δένδρεον

1. οι περισσότεροι αρχαίοι συγγραφείς εννοούσαν τη λέξη δένδρα και δένδρεα όπως εννοούμε τη λέξη δέντρο και σήμερα

   τὰ γὰρ δὴ ἄλλα δένδρεα οὐδὲ πειρᾶται ἀρχὴν φέρειν, οὔτε συκέην οὔτε ἄμπελον οὔτε ἐλαίην.

   καρποὺς δὲ ἀπὸ δενδρέων ἐξευρημένους

   δένδρον ἐλάας

2. πιθανόν κάποιοι να έλεγαν δέντρα μόνον όσα έφεραν βρώσιμους καρπούς, σε αντιδιαστολή προς την ὕλη, λέξη που οι ίδιοι χρησιμοποιούσαν για όσα δέντρα ήταν χρήσιμα αποκλειστικά για την ξυλεία τους

   καὶ κόπτοντες τὰ δένδρα καὶ ὕλην...

Άλλες μορφές

• επικός τύπος : δένδρεον
• (ελληνιστική κοινή): δένδρος

Σημειώσεις

• και στην καθαρεύουσα → δείτε  νέα ελληνικά: δένδρο