δέησις

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

δέησις < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική δέησις

Ουσιαστικό

δέησις & δέηση

1. προσευχή
2. γραπτή αίτηση ή παράκληση

Συγγενικά

• ἐπιδέησις
• δεητικός

Πηγές

• δέησις -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	δέησῐς	αἱ	δεήσεις
γενική	τῆς	δεήσεως	τῶν	δεήσεων
δοτική	τῇ	δεήσει	ταῖς	δεήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	δέησῐν	τὰς	δεήσεις
κλητική ὦ!		δέησῐ		δεήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δεήσει
γεν-δοτ	τοῖν		δεησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δέησις < δέω, δεη- + -σις

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ μεσαιωνικά ελληνικά: δέησις ⇘ νέα ελληνικά: δέηση

Ουσιαστικό

δέησις, -εως θηλυκό

1. έντονη παράκληση, ικεσία
2. γραπτή αίτηση
3. (ελληνιστική σημασία) προσευχή

Συνώνυμα

• δέημα

Σύνθετα

• ἀνενδέησις
• προσδέησις

Πηγές

• δέησις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δέησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.