βάϊς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	βάϊς	αἱ	βάεις
γενική	τῆς	?	τῶν	βαΐων
δοτική	τῇ	βάϊδῐ	ταῖς	βάεσι(ν)
αιτιατική	τὴν	βάϊν	τὰς	?
κλητική ὦ!		βάϊ		βάεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		?
γεν-δοτ	τοῖν		?
Με θέμα σε -ιδ- η μορφή βαΐς, βαΐδος.
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βάϊς (ελληνιστική κοινή) < (άμεσο δάνειο) αρχαία αιγυπτιακή b'j (κοπτικά bai)

Ουσιαστικό

βάϊς θηλυκό (& βαΐς)

• (ελληνιστική κοινή) κλαδί φοίνικα

  ※  κοίτη δὲ αὐτοῖς ἐκ τῶν σπαδίκων τοῦ φοίνικος, ἃς καλοῦσι βάις, ἐπέπλεκτο (Πορφύριος, Περὶ ἀποχῆς ἐμψύχων, 4, 7, 38)

Συνώνυμα

• βάϊον

Πηγές

• βάϊς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• βάϊς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.