αἰώνιος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό & θηλυκό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	αἰώνιος	ἡ	αἰωνίᾱ	τὸ	αἰώνιον
γενική	τοῦ/τῆς	αἰωνίου	τῆς	αἰωνίᾱς	τοῦ	αἰωνίου
δοτική	τῷ/τῇ	αἰωνίῳ	τῇ	αἰωνίᾳ	τῷ	αἰωνίῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	αἰώνιον	τὴν	αἰωνίᾱν	τὸ	αἰώνιον
κλητική ὦ!		αἰώνιε		αἰωνίᾱ		αἰώνιον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	αἰώνιοι	αἱ	αἰώνιαι	τὰ	αἰώνιᾰ
γενική	τῶν	αἰωνίων	τῶν	αἰωνίων	τῶν	αἰωνίων
δοτική	τοῖς/ταῖς	αἰωνίοις	ταῖς	αἰωνίαις	τοῖς	αἰωνίοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	αἰωνίους	τὰς	αἰωνίᾱς	τὰ	αἰώνιᾰ
κλητική ὦ!		αἰώνιοι		αἰώνιαι		αἰώνιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	αἰωνίω	τὼ	αἰωνίᾱ	τὼ	αἰωνίω
γεν-δοτ	τοῖν	αἰωνίοιν	τοῖν	αἰωνίαιν	τοῖν	αἰωνίοιν
Ο τύπος του θηλυκού σε -ος, περισσότερο συνηθισμένος.
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'βέβαιος' όπως «βέβαιος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

αἰώνιος < αἰών + -ιος

Επίθετο

αἰώνιος, -ος, -ον & -ος, -α, -ον

• αιώνιος

Συγγενικά

• αἰωνίως (επίρρημα)

→ και δείτε τη λέξη αἰών

Πηγές

• αἰώνιος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• αἰώνιος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.