αρναούτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	αρναούτης	οι	αρναούτηδες
γενική	του	αρναούτη	των	αρναούτηδων
αιτιατική	τον	αρναούτη	τους	αρναούτηδες
κλητική		αρναούτη		αρναούτηδες
Κατηγορία όπως «μανάβης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αρναούτης < τουρκική Arnavut (ο Αλβανός)

Ουσιαστικό

αρναούτης αρσενικό (παρωχημένο)

1. ο μισθοφόρος πολεμιστής των Βαλκανίων ανεξαρτήτως εθνότητας
2. (μεταφορικά) χωρίς καλούς τρόπους, άξεστος, άγριος (θηλυκό αρναούτισσα)

Συγγενικά

• αρναούτικος
• → και δείτε τη λέξη Αρναούτης

Μεταφράσεις

    αρναούτης

Πηγές

• Ι. Χλωρού, Λεξικόν τουρκο-ελληνικόν, τομ. Α' (Κωνσταντινούπολη: Πατριαρχικό Τυπογραφείο, 1899), σ. 66.