αποτείχιση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	αποτείχιση	οι	αποτειχίσεις
γενική	της	αποτείχισης*	των	αποτειχίσεων
αιτιατική	την	αποτείχιση	τις	αποτειχίσεις
κλητική		αποτείχιση		αποτειχίσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, αποτειχίσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αποτείχιση < αποτειχίζω + -ση

Ουσιαστικό

αποτείχιση θηλυκό

• (θρησκεία) η διακοπή κοινωνίας ενός χριστιανού με έναν ιερέα ή αρχιερέα ο οποίος υποστηρίζει πως κηρύττει αίρεση

Μεταφράσεις

    αποτείχιση