αναχωρητισμός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	αναχωρητισμός	οι	αναχωρητισμοί
γενική	του	αναχωρητισμού	των	αναχωρητισμών
αιτιατική	τον	αναχωρητισμό	τους	αναχωρητισμούς
κλητική		αναχωρητισμέ		αναχωρητισμοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αναχωρητισμός < από την ελληνογενή (λόγιο δάνειο) γαλλική anachorétisme < αρχαία ελληνική ἀναχώρησις + σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική départ

Ουσιαστικό

αναχωρητισμός αρσενικό

• η τάση για απομάκρυνση από την κοινωνική ζωή και δράση προς τον τρόπο ζωής του αναχωρητή

Μεταφράσεις

    αναχωρητισμός