ανακατάταξη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	ανακατάταξη	οι	ανακατατάξεις
γενική	της	ανακατάταξης*	των	ανακατατάξεων
αιτιατική	την	ανακατάταξη	τις	ανακατατάξεις
κλητική		ανακατάταξη		ανακατατάξεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, ανακατατάξεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ανακατάταξη < ανακατατάσσω + -ξη ((μεταφραστικό δάνειο) γαλλική rarrengement / rangagement)

Ουσιαστικό

ανακατάταξη θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του ανακατατάσσω

Μεταφράσεις

    ανακατάταξη

γαλλικά : réarrangement (fr), rangagement (fr)