αμάχη

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	αμάχη	οι	αμάχες
γενική	της	αμάχης		—
αιτιατική	την	αμάχη	τις	αμάχες
κλητική		αμάχη		αμάχες
Η γενική πληθυντικού -ών δεν συνηθίζεται.
όπως «ζέστη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αμάχη < μεσαιωνική ελληνική ἀμάχη < αρχαία ελληνική μάχη με ανάπτυξη προτακτικού άλφα. Συγχρονικά αναλύεται σε α προτακτικό + μάχη.

Προφορά

ΔΦΑ : /aˈma.çi/

συλλαβισμός : α‐μά‐χη

Ουσιαστικό

αμάχη θηλυκό

• (λαϊκότροπο, λογοτεχνικό) η έχθρα, το μίσος

Μεταφράσεις

    αμάχη

→ δείτε τη λέξη μίσος