ακοινωνησία

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	ακοινωνησία	οι	ακοινωνησίες
γενική	της	ακοινωνησίας	των	ακοινωνησιών
αιτιατική	την	ακοινωνησία	τις	ακοινωνησίες
κλητική		ακοινωνησία		ακοινωνησίες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ακοινωνησία < αρχαία ελληνική ἀκοινώνητος

• για τον θρησκευτικό όρο < μεσαιωνική ελληνική ἀκοινώνητος

Προφορά

ΔΦΑ : /a.ci.no.niˈsi.a/

τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐κοι‐νω‐νη‐σί‐α

Ουσιαστικό

ακοινωνησία θηλυκό

1. η συμπεριφορά ή η το χαρακτηριστικό του ακοινώνητου, η απουσία συναναστροφών με άλλα άτομα
2. (θρησκεία) εκκλησιαστικό επιτίμιο, η απαγόρευση σε κάποιον να συμμετέχει στα μυστήρια, πράγμα που συνεπάγεται και την αποκοπή του από το σώμα της Εκκλησίας

   ≈ συνώνυμα: αφορισμός

Μεταφράσεις

    η συμπεριφορά ή το χαρακτηριστικό του ακοινώνητου

    εκκλησιαστικό επίτημο

→ δείτε τη λέξη αφορισμός

Πηγές

• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)