αγαλματοποιός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	αγαλματοποιός	οι	αγαλματοποιοί
γενική	του/της	αγαλματοποιού	των	αγαλματοποιών
αιτιατική	τον/την	αγαλματοποιό	τους/τις	αγαλματοποιούς
κλητική		αγαλματοποιέ		αγαλματοποιοί
Κατηγορία όπως «γιατρός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αγαλματοποιός < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἀγαλματοποιός

Προφορά

ΔΦΑ : /a.ɣal.ma.to.piˈos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐γαλ‐μα‐το‐ποι‐ός

Ουσιαστικό

αγαλματοποιός αρσενικό ή θηλυκό

• (επάγγελμα, γλυπτική) που κατασκευάζει αγάλματα, γλύπτης

  ※  Στην πρώτη στροφή ο Τυανεύς, εξονομάζοντας την καταγωγή του από τα Τύανα, αυτοσυστήνεται (μάλλον στη Ρώμη) ως έμπειρος αγαλματοποιός, αναγνωρισμένος από το ευρύ κοινό αλλά και από φιλότεχνους συγκλητικούς.

  Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, Εντεχνη ποίηση, Το Βήμα, 19 Οκτωβρίου 2013

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη άγαλμα

Μεταφράσεις

    αγαλματοποιός

αρχαία ελληνικά : ἀγαλματοποιός

Πηγές

• αγαλματοποιός - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)