Μοῖρα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	Μοῖρᾱ	αἱ	Μοῖραι
γενική	τῆς	Μοῖρᾱς	τῶν	Μοιρῶν
δοτική	τῇ	Μοῖρᾳ	ταῖς	Μοῖραις
αιτιατική	τὴν	Μοῖρᾱν	τὰς	Μοῖρᾱς
κλητική ὦ!		Μοῖρᾱ		Μοῖραι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Μοῖρᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		Μοῖραιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'χώρα' όπως «χώρα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

• Μοῖρα: → δείτε τη λέξη μοῖρα

Μοίρας καὶ Κῆρας ἐγείνατο νηλεοποίνους, Κλωθώ τε Λάχεσίν τε καὶ Ἄτροπον...

Κύριο όνομα

Μοῖρα, -ας θηλυκό

• (θεωνύμιο, ελληνική μυθολογία) η προσωποποίηση της μοίρας, του πεπρωμένου, στον Όμηρο και στον Ησίοδο

  ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 24 (Ω. Ἕκτορος λύτρα.), στίχ. 49, επίσης: 24 (Ω), στίχ. 209, 4 (Δ. Ὁρκίων σύγχυσις. Ἀγαμέμνονος ἐπιπώλησις.), στίχ. 517, 18 (Σ. Ὁπλοποιία.), στίχ. 119

  ※  7ος↑ αιώνας ⌘ Ἡσίοδος, Θεογονία, 217 , επίσης 905

  καί Μοίρας καὶ Κῆρας ἐγείνατο νηλεοποίνους, Κλωθώ τε Λάχεσίν τε καὶ Ἄτροπον, αἵτε βροτοῖσι γεινομένοισι διδοῦσιν ἔχειν ἀγαθόν τε κακόν τε, αἵτ᾽ ἀνδρῶν τε θεῶν τε παραιβασίας ἐφέπουσιν

  Γέννησε και τις Μοίρες και τις Κήρες που τιμωρούνε ανελέητα, [την Κλωθώ, τη Λάχεση και την Άτροπο, που δίνουν στους θνητούς όταν γεννιούνται το καλό και το κακό,]

  Μετάφραση (2001): Σταύρος Γκιργκένης, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

• και στον πληθυντικό Μοῖραι: συνώνυμο του Ἐρινύες

Δείτε επίσης

• Κλωθώ
• Λάχεσις
• Ἄτροπος

και

• (λατινικά) Parca

Πηγές

• μοῖρα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• Μοῖρα, μοῖρα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.