Δείτε επίσης: μαρῖνος, Μαρίνος
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική Μαρῖνος
      γενική τοῦ Μαρίνου
      δοτική τῷ Μαρίν
    αιτιατική τὸν Μαρῖνον
     κλητική ! Μαρῖνε
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

  Ετυμολογία

επεξεργασία
Μαρῖνος < (άμεσο δάνειο) λατινική Marinus, ρωμαϊκό cognomen < λατινική marinus (θαλάσσιος) < mare (θάλασσα)[1] + -inus (-ῖνος). Περισσότερες εκδοχές στο Marinus.

  Κύριο όνομα

επεξεργασία

Μαρῖνος, -ου αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

  Αναφορές

επεξεργασία
  1. Μαρίνος - Μπαμπινιώτης Γεώργιος, (2022). Λεξικό κυρίων ονομάτων (Α΄ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας Ι.Κ.Ε.