Μαρτῖνος

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Μαρτῖνος	οἱ	Μαρτῖνοι
γενική	τοῦ	Μαρτίνου	τῶν	Μαρτίνων
δοτική	τῷ	Μαρτίνῳ	τοῖς	Μαρτίνοις
αιτιατική	τὸν	Μαρτῖνον	τοὺς	Μαρτίνους
κλητική ὦ!		Μαρτῖνε		Μαρτῖνοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Μαρτίνω
γεν-δοτ	τοῖν		Μαρτίνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Μαρτῖνος < (άμεσο δάνειο) λατινική Martinus, υποκοριστικό του Mars, Mart(i)- + -inus (-ῖνος)

• το επώνυμο, από το όνομα

Κύριο όνομα

Μαρτῖνος αρσενικό

1. ανδρικό όνομα: ο Μαρτίνος

   (θηλυκό Μαρτινία)

2. ανδρικό επώνυμο

Συγγενικά

• Μαρτινιανός

Πηγές

• Μαρτῖνος - ⌘PLP - Prosopographisches Lexikon der Palaiologenzeit [Προσωπογραφικό λεξικό της εποχής των Παλαιολόγων] (1261-1453) στα γερμανικά. Επιμ. ⌘ Trapp, Erich, Österreichische Akademie der Wissenschaften (ÖAW, Αυστριακή Ακαδημία Επιστημών), τόμοι 15, 1976‑1995 (συντομογραφίες)